เริ่มเลยละกัน กับสองบทแรก นิยายเรื่องแรกของผมฉบับเอามาเขียนใหม่ครับผม

(หลานผู้พันคาร์เตอร์ ณ อสุรา < หายสงสัยแล้วใช่มั้ยว่านี่ใคร =w=)

คำเตือน!!

-เนื้อหานิยายนี้ Y ค่อนข้างเยอะในกลางเรื่อง-หลังๆ

-จะไม่มีการเซ็นเซอร์ใดๆ กรณีเป็นการแต่งโดย(น้ำมือ)ผู้อื่น แล้วฝากให้พิมพ์+ลงเพิ่ม

-จขกท. ไม่เคยแต่งเรท21+

-อย่าอ่านผ่านๆ ไม่งั้นท่านจะงงสุดติ่ง ...

---

บทที่1 : ปฐมบทแห่งสงครามศักดิ์สิทธิ์


... นานมาแล้ว ครั้งที่โลกยังมีแต่ความว่างเปล่า อควา อิกนัส เวนทัส เทอร์ร่า และลูซิส

บรรดามหาเทพในสรวงสวรรค์ได้ให้กำเนิดสิ่งต่างๆบนพื้นโลกอันว่างเปล่า ...



มหาเทวีลูซิส มอบแสงสว่างให้กับโลก พร้อมด้วย อควา สร้างผืนน้ำมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ พร้อมด้วยสัตว์น้ำนานาชนิด

เวนทัสแบ่งร่างเป็นสายลมโอบอุ้มโลกใบนี้ไว้ด้วยความอบอุ่น ในขณะเดียวกันเทอร์ร่าเนรมิตผืนแผ่นดินและพืชพรรณ

อิกนัสหลอมผืนดินเป็นเหล่าสรรพสัตว์ และสุดท้าย อาทรัม เทวีแห่งความมืด ได้มอบความมืดมิดให้กับโลก



ในเวลาไม่นาน ถึงคราวกำเนิดสิ่งมีชีวิตผู้มีอารยะธรรม อาทรัมได้สร้างสิ่งมีชีวิตที่ตนคิดว่าสมบูรณ์แบบที่สุดขึ้นมา

มันคือ มังกร มันเริ่มวิวัฒนาการจนกลายเป็น ซอร์เรี่ยนซึ่งมีความเฉลียวฉลาดและจินตนาการที่กว้างไกล

เทอร์ร่าได้สร้างอสุรา สิ่งมีชีวิตที่มีร่างกายใหญ่โตขึ้นมาพร้อมด้วยชาวสมิง

เวนทัสได้สร้างชนเผ่าเอลฟ์ซึ่งมีความคล่องแคล่ว เฉลียวฉลาด ปัญญาสุขุม และร่างกายที่งดงาม

อิกนัสได้ยืมพลังของอาทรัมมากึ่งหนึ่ง พร้อมกับสร้างกอบลิน

และมอบเปลวเพลิงแห่งปัญญา ความสามารถในการหลอมอาวุธให้กับพวกเขา

มีแต่อควาเท่านั้นที่ไม่ได้สร้างชนเผ่าใดขึ้นมาเลย



เมื่อเห็นดังนั้น ลูซิสจึงได้สร้างสิ่งมีชิวิตตามแบบของตนขึ้นมาบ้าง

นางรวบรวมจุดเด่นของทุกชนเผ่ามาสรรค์สร้างเป็นสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ

ท้ายที่สุด มนุษย์ ก็ได้ถือกำเนิดขึ้นมา พร้อมกับอสูรที่เกิดจากการกลายพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตที่เคยอาศัยอยู่บนโลกก่อนแล้ว



ชนเผ่าทั้งห้า มนุษย์ เอลฟ์ ซอร์เรี่ยน อสุรา และอสูร ล้วนแต่อยู่ด้วยกันด้วยการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น

โดยเผ่าเอลฟ์และซอร์เรี่ยนต่างเป็นมหาอำนาจในแผ่นดิน

ในที่สุด สงครามแย่งชิงดินแดนก็ปะทุขึ้น ลูซิสได้ยื่นมือเข้ามาช่วยมนุษย์ในสงครามครั้งนั้น

อาทรัม องค์เทวีแห่งรัตติกาลจึงไม่พอใจเป็นอย่างมาก เทพทั้งสองจึงก่อสงครามกันมาเป็นเวลานาน

เพราะทั้งสองเป็นอมตะทั้งคู่จึงไม่มีใครเอาชนะอีกฝ่ายได้

ลูซิสจึงตัดสินใจผนึกอาทรัมลงในลูกแก้วขององค์เทวีแห่งความมืดเอง

ก่อนจะแบ่งลูกแก้วนั้นเป็นเก้าส่วน แล้วทิ้งลงมาบนพื้นโลก



ในไม่นาน นักสำรวจกลุ่มหนึ่งได้ค้นพบชิ้นส่วนลูกแก้วในใจกลางน้ำวนขนาดใหญ่ที่ขวางกั้นดินแดนของซอร์เรี่ยนและอาณาจักร

ของมนุษย์เมื่อนำมันออกมา น้ำวนนั้นค่อยๆสงบลงอย่างช้าๆ จนสร้างความฉงนให้กับนักสำรวจกลุ่มนั้น

นักเล่นแร่แปรธาตุชาวมนุษย์ได้ค้นพบว่า เศษเสี้ยวของลูกแก้วประหลาดนั้นมีพลังอันมหาศาล สามารถใช้สร้างสรรค์หรือทำลายสิ่ง

ต่างๆได้อย่างเกรงขาม ทางจักรวรรดินำมันไปดัดแปลงเป็นอาวุธของกองทัพ

ซึ่งไม่เคยถูกนำออกมาสู่สายตาของประชาชนเลย



ซอร์เรี่ยนและอสูรซึ่งเป็นชนเผ่าที่มีความโลภ ได้พยายามก่อสงครามเพื่อแย่งชิงขุมอำนาจอันยิ่งใหญ่

สงครามแย่งชิงเศษเสี้ยวของลูกแก้วจึงได้อุบัติขึ้น แต่ละชนเผ่าซึ่งรู้ข่าวคราวของขุมพลังอันยิ่งใหญ่นั้น

ได้ออกค้นหาเศษลูกแก้วที่เหลือ และนำมันมาใช้ในสงครามครั้งนั้น

เอลฟ์และมนุษย์สงบศึกกันเพื่อช่วยปกป้องแผ่นดินของตน อสุราต่างยืนยันอุดมการณ์ในการอยู่อย่างสันโดษ



.... พลังของเศษลูกแก้วทั้งเก้าน่ากลัวยิ่งนัก อาณาบริเวณทั้งหมดในสนามรบถูกเปลี่ยนให้เป็นนรกในพริบตา ….

ทั้งท้องฟ้าที่ร้อนรุ่มราวกับเปลวเพลิง แผ่นดินไหวรุนแรงพร้อมด้วยแผ่นดินที่แยกออกเป็นหุบเหว อุกกาบาตเพลิงขนาดใหญ่ น้ำพุใต้

ดินขนาดยักษ์ และอสูรกายเหนือจินตนาการนับไม่ถ้วน


บริเวณไอรอนวิลล์และอีสวอลเลย์ (ป้อมปราการตะวันออก-เมืองเดธวอลเล่ย์ในปัจจุบัน)

ได้กลายเป็นสนามในการรบครั้งใหญ่ ซึ่งชนเผ่าทั้งห้าได้สู้กันอย่างถึงที่สุด

จนสุดท้าย มนุษย์ได้มีชัยเหนือชนเผ่าทั้งปวง ด้วยอาวุธที่คร่าชีวิตของประชาชนจำนวนมหาศาลมาเป็นพลัง

แลกกับพลังในการสังหารทุกสิ่งในสนามรบ ไม่เว้นแม้แต่มนุษย์ผู้ไร้เวทมนตร์ปกป้อง

จนนับว่าเป็นชัยชนะที่แลกมาด้วยเลือดของพี่น้องและเผ่าพันธุ์



แต่ในการรบครั้งนั้น เศษเสี้ยวของลูกแก้วได้สูญหายไปเจ็ดดวง

ด้วยฝีมือของนักเวทแห่งชนเผ่าอสุราที่ได้ส่งให้เศษลูกแก้วกระจายไปตามสถานที่ต่างๆ

ประชาชนเผ่าเอลฟ์ได้หลบหนีเข้าไปในป่าลึก เผ่าซอร์เรี่ยนได้อพยพไปบริเวณแผ่นดินเหนือ

อสุราทั้งหมดหายสาบสูญ และอสูรได้กระจัดกระจายไปตามที่ต่างๆ

ในวันนั้นได้มีมนุษย์ผู้หนึ่งทำนายไว้

“หากวันใดเศษเสี้ยวของลูกแก้วทั้งเก้านั้นมารวมตัวกันในมือคนชั่ว

กองทัพแห่งซอร์เรี่ยนจะกลับมา มหาสงครามจะบังเกิด แผ่นดินจะลุกเป็นไฟอีกครั้ง”

เรื่องทั้งหมดนี้กลายเป็นตำนานที่เล่าขานกันมาจนเหมือนเป็นนิยายปรัมปราโดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่า มันคือความจริง...

---