[~Fiction~] "Gold Crown" อภินิหารมงกุฎทองคำ ภาค นักรบในตำนาน (บทที่ 1)

Chapter 1 การพบกันครั้งแรก

ณ ยุคอาร์คไลย์ เวลาเช้าที่แสนจะสดใส ของอาณาจักรมองโกเรีย

“แนท”เด็กสาววัย 15 ปี ที่มีดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลที่ดูสดใสผมเธอยาวสลวยมีสีน้ำตาลอ่อน แต่งตัวในชุดนักรบพาลาดิจช์สีฟ้าดูสวยงาม ตื่นแต่เช้าเพื่อช่วยแม่เตรียมของเพื่อเปิดร้าน บ้านของแนทเป็นร้านอาหารเล็กๆตั้งอยู่แถวชาญเมือง เห็นอย่างนี้หลายคนอาจคิดว่าแนทเป็นแค่เด็กสาวธรรมดา แต่แท้จริงแล้วเธอคือนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรมองโกเรีย วันหนึ่งแม่ของเธอได้ส่งให้เธอไปฝึกฝนความแข็งแกร่งที่เมนโดเรียเพื่อจะได้พัฒนาฝีมือให้มากขึ้น

“ทำไมแม่ต้องให้หนูไปฝึกที่เมนโดเรียด้วยละคะในเมื่อหนูแข็งแกร่งที่สุดในมองโกเรียอยู่แล้วอ่า”

แนทเกี่ยงทันที

“ถึงจะแข็งแกร่งยังไงทุกคนย่อมมีจุดอ่อนนะแนท ลูกควรไปฝึกฝนต่อที่เมนโดเรียเพื่อจะได้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น เมื่อลูกแข็งแกร่งมากๆไม่ว่าปีศาจหน้าไหนก็ไม่สามารถจะทำร้ายแม่กับลูกได้อีก”

แม่ของแนทพูดอย่างใจเย็นเพื่อหว่านล้อมให้แนทยินยอมที่จะไปฝึกฝนที่เมนโดเรีย โดยยกเหตุผลหลายประการขึ้นมา จนในที่สุดแนทก็ยอมที่จะเดินทางไปฝึกฝนพลังที่เมนโดเรีย

ในวันออกเดินทาง เธอเดินทางด้วยรถไฟสายพิเศษสำหรับนักรบโดยเฉพาะ

“ลาก่อนนะคะแม่ T^T ดูแลสุขภาพด้วยนะคะแล้วหนูจะรีบกลับมาค่ะ ^^”

ปุ๊นๆ!! ฉึกฉัก! ฉึกฉัก!

แนทนั่งรถไฟไปประมาณ 5 ชั่วโมง ก็ถึงเมนโดเรีย หลังจากลงจากรถไฟเธอรีบเดินไปตามแผนที่ที่แม่ของเธอเขียนให้ เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงเธอยังคงตั้งหน้าตั้งตาเดินทางไปเรื่อยๆเพื่อให้ถึงสถานที่ฝึกฝนนั้นเร็วๆ

“เมื่อไหร่จะถึงซะทีเนี่ย = =a เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”

“เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายจากนั้นเลี้ยวขวาแล้วจะมีสี่แยกให้เดินไปทางขวาจากนั้นเดินตรงไปเรื่อยๆแล้วจะมีป้ายเขียนว่า โมกิยามะ แล้วเดินเข้าไป” แนทอ่านทวนอยู่หลายรอบพร้อมเดินตามไป....

“เย้! ในที่สุดก็เจอป้าย โมกิยามะ แร้วว^^ รีบเข้าไปดีกว่า ลั๊นลาลันลา~”

แนทเดินเข้าไปอย่างอารมณ์ดี แต่เธอต้องหยุดชะงังทันทีเมื่อเห็นว่า สถานที่ที่เธอมามีเพียงศาลเจ้าเล็กๆตั้งอยู่กึ่งกลางไม่ได้เป็นสนามฝึกแต่อย่างใด เธออึ้งกับภาพที่เห็นสักพัก ไม่นานก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาตามป้าย โมกิยามะ เช่นเดียวกัน ชายหนุ่มคนนั้นก็อึ้งเหมือนกับเธอ แนทยิ่ง งงไปใหญ่เพราะชายหนุ่มยืนอึ้งเหมือนกับตน เมื่อแนทตั้งสติได้จึงเดินเข้าไปทักชายหนุ่มคนนั้น

“หวัดดีจ้ะ ฉันแนททิน่า เอเวริต้าหรือแนทจ๊ะ นายล่ะชื่ออะไรหรอ”

“สวัสดี ฉันคริสโตเฟอร์ เวสการ์ด หรือ คริส ยินดีที่รู้จัก”

“แล้วนายมาทำอะไรที่นี่หรอ ทำไมทำหน้าอึ้งเหมือนฉันเลยอ่ะ”

แนทแทรกขึ้นทันทีที่คริสแนะนำตัว

“พอดีฉันกะว่าจะมาฝึกฝนตัวเองที่นี่อ่ะ แล้วแนทล่ะ”

“ฉันก็มาฝึกเหมือนกันอ่า แปลกเนาะทั้งๆที่น่าจะเป็นสนามฝึกแต่กลับเป็นศาลเจ้าไปซะได้”

“อืม~ แปลกจริงๆเลยแล้วเราจะทำยังไงดีละเนี่ยอุตส่าเดินทางมาตั้งไกล เฮ้อ~”

แนทและคริสคุยกันได้ไม่นานก็มีชายหญิงกลุ่มหนึ่งประมาณ 3-4 คนเดินเข้ามาเช่นกัน

“อ้าว! พวกคุณมาทำอะไรกันที่นี่หรอ”

แนทและคริสถามชายหญิงกลุ่มนั้นขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

ผู้ชายคนหนึ่งท่าทางสูงใหญ่เดินมาข้างหน้าและตอบกับแนทและคริสว่า

“พวกเราจะมาฝึกฝนความแข็งแกร่งน่ะ แต่ยัง งง งง อยู่ว่าทำไมกลายเป็นศาลเจ้าไปได้”

“งั้นก็เหมือนเราสองคนน่ะสิ เราสองคนก็จะมาฝึกฝนความแข็งแกร่งเหมือนกัน”

แนทพูดขึ้นทันทีที่ชายผู้นั้นพูดจบ

“แบบนี้ก็แสดงว่าพวกเราตกหลุมพรางกันทั้งหมดเลยน่ะสิ มาตั้งไกลกลับเป็นศาลเจ้าซะงั้น”

ชายผู้นั้นพูดขึ้นอย่างเซงๆ

“ไม่หรอก”

เสียงปริศนาซึ่งไม่มีใครรู้ว่าเสียงของใครดังขึ้น

“พวกคุณไม่รู้ทางเข้าต่างหาก”

“เธอ...เธอเป็นใครน่ะ แล้วทำไมว่าพวกเราไม่รู้ทางเข้า”

แนทถามหญิงสาวปริศนาคนนั้นทันที

“ชั้น นาคาชิมะ คุมิโกะ หรือ เพชร ยินดีที่ได้รู้จักกับพวกเธอจ๊ะ ที่ฉันบอกว่าพวกคุณไม่รู้น่ะ ก็คือศาลเจ้าน่ะคือกุญแจไงล่ะจ๊ะ”

“หา!” ทุกคนพูดขึ้นอย่างตกใจ

เพชรเดินตรงไปที่ศาลเจ้าแล้วเปิดประตูศาลเจ้าออกปรากฏว่ามีอักขระเรียงกันอยู่ 7 ตัว ลักษณะเหมือนให้ไขปริศนาเพื่อเปิดประตู

“§ µ ﻯ ﻬ ﻸ ﮕ ۶”

“อักขระพวกนี้เราจะต้องเรียงให้ถูกต้องตามลำดับของนักรบในตำนาน”

เพชรพูดอธิบายบอกทุกคน

“นักรบในตำนาน!”

ทุกคนอุทานขึ้นพร้อมกันอย่างตกใจอีกรอบ

“แล้วเราจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าตัวไหนมาก่อนมาหลังอ่ะ”

แนทอุทานขึ้น แล้วคริสจึงเสนอความคิดเห็นขึ้นมา

“จริงสิ! พวกเรามีกัน 7 คนตามจำนวนอักขระพอดี เราลองเรียงตามลำดับพวกเราดูมั้ย แนทมาคนแรก ฉันมาคนที่สอง แล้วเอ่อ...”

“ฉันเดธ เดอะคิด หรือ คิด ยินดีที่ได้รู้จัก”

ชายหนุ่มที่คุยกับแนทและคริสเมื่อกี้กล่าวแนะนำตัว

“สวัสดี... ชั้นโอเอซีส...หรือ ไอซิส ยินดีที่รู้จัก”

เด็กสาวท่าทางน่ารักๆแนะนำตัวอย่างเรียบๆ

“สวัสดีจ๊ะ ชั้นโซลไวท์ เดตี้ หรือ โซล จ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะทุกคน^o^”

หญิงสาวแนะนำตัวอย่างร่าเริง

“ฉันฮาเนงาวะ เนซึมิ หรือ เกิ้ล ฝากตัวด้วยนะ”

ชายหนุ่มท่าทางเป็นมิตรกับผู้คนแนะนำตัวอย่างง่ายๆ

“อืม เรียงจาก แนท ฉัน คิด ไอซิส โซล เกิ้ล และตามด้วยเพชรละกัน ลองดูนนะ”

“§ µ ﻯ ﻬ ﻸ ﮕ ۶” คริสทวนอักขระอีกรอบ

“§ น่าจะหมายถึงนักเวทย์นะ ใครเป็นนักเวทย์อ่ะ”

“ฉันนักเวทย์”

“เอ๊ะ ไอซิส นักเวทย์หรอเข้ากันจัง^^ งั้นตัวนี้เก็บไว้ก่อนนะ”

“µ น่าจะหมายถึงนักรบที่เล่นพวกมีดหรือดาบอ่ะนะ ใครเล่นสายนี้อ่ะ”

“ฉันเอง”

“โซลสินะ งั้นเก็บก่อนนะ”

“ﻯ น่าจะหมายถึงคนที่เล่นพวกปืนนะ”

“ฉันเล่นปืนนะ ^^”

“คิดสินะ งั้นข้าม”

“ﻬ นี่น่าจะหมายถึงธนูนะ”

“ฉันเล่นธนู”

“เพชรงั้นหรอ ไม่น่าเชื่ออ่ะ งั้นข้ามก่อนละกัน”

“ﻸ นี่อาจจะหมายถึงดาบคู่คือฉันเองข้ามนะ เอ๊ะ! ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวให้พวกเธอรู้นี่น๊า ฉันคริสโตเฟอร์ เวสการ์ด
นะ เรียกคริสก็ได้ และข้างๆฉันแนททิน่า เอเวริต้าหรือแนท ”

“อืม~ / จ๊ะยินดีที่รู้จัก” คริสไม่รอช้ารีบไขปริศนาต่อไป

“ต่อละนะ ﮕ นี่น่าจะหมายถึงพวกนักสังหารนะใครหรอ แนทหรือเกิ้ล”

“เกิ้ลจิฉันไม่ได้เป็นนักสังหารนะ”

แนทพูดขึ้นทันที

“งั้น ﮕ คือเกิ้ล แสดงว่า ۶ ที่เป็นตัวสุดท้ายคือแนทที่เล่นทวนสินะ”

“งั้นอักขระจะเรียงได้แบบนี้ ۶ ﻸ ﻯ § µ ﮕ ﻬ ลองเรียงดูนะ”

คลืด คลืด (เสียงเลื่อนหิน) เพชรเรียงอักขระไปตามอักขระที่ไขได้
วิ๊ง~~~~~~~

หลังจากเพชรเรียงหินเสร็จเรียบร้อยก็มีแสงเกิดขึ้นด้านข้างศาลเจ้าและเมื่อแสงหายไปก็เกิดเป็นประตูบานใหญ่ที่ไม่น่าจะมีในสถานที่แบบนั้น

“ไม่น่าเชื่อ อักขระถูกต้อง แล้วประตูก็เปิดด้วย เราคือนักรบในตำนานหรอเนี่ย *-*”

โซลอุทานขึ้นอย่างดัง

“จะบ้า! หรอโซลเราจะเป็นนักรบในตำนานได้ยังไง ฉันว่าเรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวประตูจะปิดก่อนไม่รู้ด้วยนะ”

เกิ้ลพูดขึ้นพลางรีบเดินเข้าไปในประตู

“งั้นพวกเราไปกันเถอะ”

เพชรพูดขึ้นทีนที แล้วทุกคนก็เดินเข้าสู้ประตูแห่งโมกิยามะทันที....

อะไรที่อยู่เบื้องหลังประตูแห่งโมกิยามะโปรดติดตามอ่านต่อตอนหน้า...

The end of the chapter 1

[~Fiction~] "Gold Crown" อภินิหารมงกุฎทองคำ ภาค นักรบในตำนาน (บทที่ 1)

[~Fiction~] "Gold Crown" อภินิหารมงกุฎทองคำ ภาค นักรบในตำนาน (บทที่ 1)

[~Fiction~] "Gold Crown" อภินิหารมงกุฎทองคำ ภาค นักรบในตำนาน (บทที่ 1) :: Comments